Bir baþýma yaþadýðým bir yüksekliðin en ucundayým;
Ýnemiyorum
Yaþayamýyorum
Ölemiyorum
-Tezer Özlü-
bir kaç dakika kalýyorum
bir kaç dakika daha belki
bir kaç þarký ve þiir hatýrlatýyor kendime gelmeyi
yemin olsun denedim ölmeyi
gün aðarýyordu üstelik
son kahve ve son sigaramý içtikten sonra
kýsýk sesli bir an geçti odadan
sayamadým o an
kaç kez geçti hayatým aklýmýn yýkýntýlarýndan
neden istedim bu kadar
hem sýrasý mýydý tam da bu mevsim
o kadar mühim olan neydi hatýrlamýyorum
ben gidersem herkes ölür sanmýþtým/ruhumda
ben gidersem mutlu mesut yaþar çocuklar
ben gidersem mezarlar bayram yeri
gittiðim yer þenlenir de
geldiðim yer özler belki
hem bir düzeni var herkesin
düzen bozan acýlarýmý alsam gitsem ne çýkar
içimi sýka sýka dolduðumdan
taþkýn nehirler kadar asi akmýþým ondan
içimi dinledim
hesap günü erken gelmiþ yurduma bu sonbahar
ölüm kaç aðrý taþýr en fazla omuzlarýnda
aðrýyý gömmek istedim derin sandýðým kuyulara
aðýrlaþtým
sesimi dinledim
kaybolan bir vasiyettim
sanki bir ömür bulunmayý bekledim
yanýlýyorsam hatýrlat bana
ölmeden okunmaz býrakýlanlar
ben unutulmak istedim
eksiklerimin eteðinden tutup
annemi düþünüp en çok sýzlaya sýzlaya
yürümek istedim sonsuz uykuya
yirmiyedi senelik ömür biçmiþim
anlayana o bile fazla bu boþlukta
amaçsýzca dönüp duran atlý karýnca gibi
boþ bir salýncak uçsa göðe ne yazar/dedim
cenaze namazýmý kýlanlar sevdiklerimdir
salamý kim okutur peki hocaya
beyazý sevmediðimi kefenlerken hatýrlarlar mý acaba
’iyi bilirdik’
derler mi sorduklarýnda avludaki kalabalýða
bu ilaçlar beni öldürmez/bilmeliydim
en fazla acil serviste kývranýrým biraz
midemi yýkarlar
içimi kusmam için dünyaya
hayat güzel diye fýsýldadý biri kulaðýma
kâr etmedi yazdýðým fermaný yakmaya
yoðun bakýmdaki koah hastasý amca
kendini yataktan attý serumuyla
verem olmuþ kadýn darp edilmiþ halde
kocasý kayýplarda
bir beni
bir onu bekleyen iki polis
biri korumak için
diðeri hesap sormak için bekliyor kapýda
son serum da bitti
makinaya baðladýlar ritmimi
içimden dedim
özgür býrakýn kalbimi
benim kalbim bir serçe olmalý semada
kapýda bir genç kýz
her þeye raðmen yaþamak güzel dedi
sözleþmiþ gibi bir aðýzdan
önce bir tiksinti
sonra bir kabulleniþ geldi içimden bir ah’la
hemen ardýndan
bir daha iç çeksem içine çekilir mi intihar kokan dünya
bu damar yolu kolumu acýtýyor
yataða gömülüp karnýmý içime çekiyorum
makinadan gelen ses sinirlerimi yokluyor
uyutmuyor düþüncelerim /sanki deli bir kýsrak
zehir içirdiklerinden olsa
dilim damaðým simsiyah
ah benim fesleðen kokulu kadýným
öyle aðlamasaydýn bana bakýp
ben böyle hissizleþmiþken
gider ayak gitmeyi bile becerememiþken hem de
arkandan bir ah dolusu susmasaydým
sahi neden sana sarýlýp hýçkýra hýçkýra aðlamadým
bana biraz zaman verseler
ölemediðim günleri biriktirsem yaþamak için
belki çocukluðum geri gelir
belki de kim bilir
bu halimi bile öpesim gelir alnýndan
yýldýzlarý geri alsam eskilerimden
son kez içlensem kederlerime
son kez olduðunu bilmek ne acý
ne acý son
sonunu bile son olarak basmak göðsüne
fulya/aralýðýnveikibinonbirinsonþiiri