zamanýn saçlarý durgun
poyrazda unutulmuþ çatallanan sesler
ve
düþlerin oyadan örtüsü
hasret
yaðmur ipleriyle
kuþanýp zamansýzlýðý
tahtýný süslemiþ gökyüzü küreklerinin
sonra
varýp boyun bükmüþ kabulsüzlüklere
inandýrmýþ sezginin içsel içeriðini
bilinmezlik uzaklýklarý
kaldýrýmlara yazýlmýþ öykülerin
üstünü örtüyorken
ýslak
sýrýlsýklam
kendi hücrelerini yolcu ediyordu aþk
oysa
hayat
gümüþ gözlerinin teniyle
süzülüyordu yürek kapýlarýna
biliyordu her gün
umutlarýn içinde yürür
ve
yeni doðan bir bebek kadar
ellerinde taþýr yepyeni kýr mevsimi
....