Son dem....

Sana, derdimi anlatamamanýn aðýrlýðý ezince yüreðimi
Kaleme verdiðim sýrlarýmý, kaðýtlarda taþýyamaz oldu
Ve yakaným oldun, yüreðimin benliðini...

Eskiden...

Gam yeme yüreðim, daha nice mevsim yaþayacaksýn
Nice karlar düþecek gözyaþlarýnýn derinliðine
Daha yeþermeden döküldüðüne þahit olacaksýn yapraklarýnýn
Noktalarla baþladýðýn hayatýn, birgün son nefesinde noktalanacak
Yalnýzlýðýna yanacaksýn, yalancý hayallerin kuruttuðu umutlarýnda
Kimseye anlatamadýðýnda derdini, özlemin adý olacak ölüm

Diye bir adým daha atardýn o koca þehirde...

Halbuki...

Sen gelince aklýma hala avuçlarýmýn boþluðuna düþer gözyaþlarým
Bir yaným aydýnlýklara gözkýrpar, tesellisiz olsada yüreðim

Þimdi....

Suskunluða itilen duygularýmýn yýkýntýlarýyla
Son satýrlarý, bir deprem enkazýna dönmüþ yüreðim
Tüm cesaretimle dilleniyor takatsiz gözlerim
Son deme yaklaþýrken yelkovaným...
Kalmadý benden geriye, boþa geçmiþ bir ömürden baþka
Bir ufak yel esse düþürecek ölümün dipsiz karanlýðýna

Ve...

Sevin! Bilmeyeceksin bile ayrýldýðýmý, kapandýðýnda gözlerim
Sosyal Medyada Paylaşın: