sevgilim
kumral kalp sýzým
böyle yaðmurlu havalar düzenimizi bozabilir
duygusal ritmimizi çýldýrtabilir melankolisi
buhran buhran inkar yaðabilir yakýn olan uzaklýða
þimdi kurak bir rüyaya vaha oluruz
seraplarda elbet görülmek içindir
ama dokunuruz; týlsým bozulur
kalbimizin ortasýndan çatlayýp dökülüveririz
aðrýyan baþýn omuzuma haldaþ olsun
derdin kardeþim gibi yakýnýmda
kulaklarýn tanýktýr ya evhamlarýma
sesini broþ gibi yakama asasým gelir
sevgilim
kumral göz aðrým
acemiliðimi ihbar etmeye henüz hazýr deðilim
bilmiyorlar ki ustalýk benim neyime
oysa yalnýzca toyluðum ukala benim
renkli olmalý diyorlar uçurtmam için
bense simsiyah kaðýtlarla kaplýyorum gövdesini
dikenli tellerle baðlýyorum kuyruðunu o biçim
yoksa ben onlardan deðil miyim?
kimse anlamýyor telli duvaklý gelin olmuþ heyecanýmý
kimse görmüyor avuçlarým kanýyor ipler gerilince
ama artýk acýmýyor caným
acýmýyorum gökyüzüne
(gökkuþaðýndan tarafým galiba ondan)
ben böyle uçurtmamla baðrýný yardýkça aðlar mý diye
(uçurumlarý seviyorum doldukça göðsüme)
bu sýralar
kapýmý aþýndýrýyor geveze baykuþlar
’kim demiþ susarsak geçer’ diyerek
’beynimi yiyorlar!’
davul zurna eþliðinde
sevgilim
kumral soluðum
sonbaharlar eskisi kadar ürpertmiyor artýk içimi
telaþsýzca yaþlanýyor muyum ne!
üzerimize saðanak saðanak yaðan bombardýmanlarda
parçalanmýyor iliklerim ne tuhaf!
unutmalarýn arifesindeyiz ya hinlik mayýnlarýný
zift kokusuna da aldýrmýyorum ondan
seni sevdiðim için yeþeriyor sonra dünya
aslýnda mektuplarla anlatmasý zor
incecik bir çizgi gibi duruyor kalbimizin ortasýnda
benim sana kýyamadýðým günler; acýtmadýðým canýn
senin bana üzüldüðün günler; ölümlerime dublörlük oynayýþýn
öptüðüm resimlerin
ve her hecesini koklaya koklaya okuduðum þiirlerin geliyor aklýma
kalbimin belleðini yokluyorum kaybolmasýn hiçbir anýmýz diye
mýhlýyorum içimin oyuklarýna
aynýyýz
aramýzdaki fark diye bir þey yok
aramýzda ayrýma düþen olmadýðý için
nüansýnda grileþen dünyanýn asýk yüzü
biz seninle siyah ve beyaz iki gamzeyiz
sevgilim
kumral güneþim
tüm hukuk kurallarýna aykýrý olsaydýk
çiðneseydik özgürlük için yasaklarý
yasadýþý afiþlerin acelece asýldýðý gecelerde
renklerimiz aksaydý, karýþsaydýk birbirimize
dart oklarýný saplasaydýk bekçilere
elimi tutsaydýn
serseri gibi kaçsaydýk karanlýðýn koynuna
ikimizi nereye sakladýðýmý bulamýyorum
gülümsersek elektirikler gelecek
göreceksin
hüzün dediðin karanlýkta somurtan baldýrý çýplak
kaçacak delik arayacak
kumral þarkýlardan bir kahanet edindim
özlemekmiþ en hakiki kýyamet
bu bir bedduaysa sen de söyle
sev! sev! sev!
sev beni ömrünce!
fulya/aralýk2011