Gül Þah ! dediðim üstüne kum damlamýþ azametli uyku, kýzýlcýk sopasýyla hayat dövdükçe beni ben seveceðim ötesinden çok seni, dili damaðý kurumuþ þu heceye su/ sarak…
Ervah ! zorla dökülüyor içimdeki b/ene mezalim acýkmýþ adýmýn soyundan kaçarak, kaçýn kurasý bu alamet-i farikat yelesi git gide karardý yaðmurun bak düþtüðü ormanýn kuytusunda ýssýz araf …
Dedi ki Beþir, Yalanýn içinde yandým bir vakit Döndüm de geldim giderken kendime, Uzundu yol bitirdim nihayet … Aþksan boyanmýþ ezelden ebede Varlýðý tektir “O” Ölümü bile sevdiren gerçek … .
Sosyal Medyada Paylaşın:
Necla Kezban Turan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.