döndüðün yalanla çoðalan yasak, savruluyorsun þimdi belli de bari eserken inim inim hecemde mangalda bana da kül býrak, suçsuz kuytu köþeye attýðým kokumu ver geri yüzüme sorgusuz kaçarak...
duruyor elmacýk kemiðinde kar yanýðý sýcak örtüyor üstüne anaç, ak mevsimi utanarak...
sancý büyüyen dudaðýma salýndý gece göz yaþým eþiðine çaðlasýn acýyarak, balçýk topluyor saçýma ettiðin ihanet duvarlarýn ardýnda beni el gibi tutarak. adam boyu geçerken serim durulmaz nehir yorgunluðum nimettir ufala da kat aþýna...
arþýnlasýn iliðimi uyur gezer zaman yazýlsýn da ayrýlýðýn çaresiz öyküsü devrik cümleyim kimsesiz kýsýr kaleme, çiy tane tane süzülsün gül dalý üstüne zehir dökülsün bir bir yýlgýn baðýmdan adýndaki ayak izimi sende unutarak ...