Hangi düþün rüyasýnda yanarsa sesin uyan da gel yanýndayým, akþam üstünde evine yetiþme telaþýyým, dikip geceye doðru emekleyen saati siteme sürdüm yüzüne inceden az önce, hüznü saldým gitti kar yaðan güne soðuk buzlu týný… ýsýnacak üþüyen ellerin avuçlarýmda yeter ki çok sabýr/sýzlanma, hiçbir yol uzun deðildir kavuþmaya…
alkol /irik akþama söylüyor bir parça “batsýn bu dünya…” bir kere daha soframýzda …
yastýðýmda býraktýðýn bir telini ördü sustu evvelce an hasret, mutluluðun adýdýr dizinde aðlamak ya sol yanýma sinen kokundan nefes almak gibi güzelken seni böyle beklemek, çay demledim dumaný üstünde ey aþk sana vakit tamam çal kapýmý … öpüþünü tutacaðým bahçemde ýrmak, sen kendini bana býrak umurumda olmayacak þu saniye yaþamak… .
Sosyal Medyada Paylaşın:
Necla Kezban Turan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.