Kýrmýzý gecenin ayazýndan gözlerine sýðýnýyorum. Gözlerin deyince de aklýma yýldýzlar geliyor göklere uzanýyorum. Gökyüzüne saçýlan yýldýzlarý aklýma gelen ilk dilekle kaydýrýrken bazýlarý düþ’üyor, bazýlarý da üþüyor.. üþüyen yýldýzlara sarýlýyorum.. düþen yýldýzlardan da birazýný ceplerime birazýný da avuçlarýma dolduruyorum. Seni soðukta dýþarý çýkarmak mý ? bekle, yýldýzlarý getiriyorum yanýna. düþün, o kadar yýldýz topladým ki gökyüzünden neleri dileyeceksin ..? Dile, sonunda da dua et ve merak etme amin’i ben derim..
ama gözlerin de yýldýz ve þaþýrdým, biliyorum. bakar bakmaz da amin dedim.. sen yine de söyle neleri diledin ..?
Ahmet Kastancý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Kastancı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.