Bilmiyorsun

Dolaþtýðým caddeleri, sokaklarý..
Tüm kalabalýðýyla,
Evin kapýsýný açtýðým anahtara sýkýþtýrýp
Geri dönüyorum yalnýzlýðýma..

Merdiven basamaklarýna gidiyor ayaklarým,
Asansör’e saðýr çünkü adýmlarým..
Zile basamayacaðýmý,
Bassam da kimsenin açmayacaðýný biliyorum..
Ýþte bunlarý bilmek bile zoruma gidiyor.
Kapýnýn önünde topuklu ayakkabýlarýný görmek yerine
Eski püskü
Yýrtýk pýrtýk
Ayakkabýlarýmý görüyorum,
Ýþe yaramasa da
Gidilen anýlarýn hatrýna
Çöpe atmaya kýyamadýðým ayakkabýlarýmý..
Daha ne olsun..

Bir anki dalgýnlýkla
Iþýk yerine zile basýyorum.
Kalbim çarpýyor,
Kapýyý ya sen açarsan ?
Oysa,
Açmayacaksýn.
Ýmkansýzlýðýn sen halini dile getiriyorum.
Dilim söylemeye varmadan,
Ayaklarým içeriye varýyor.
Adým atýyorum.
Ardýndan,
Kendimi kilitliyorum..
Yalnýzlýðýn aynasý perdelerimi kapatýp,
Televizyonumu açýyorum..
Gelen kuru gürültüyle susturuyorum sessizliðimi..

Camý açmadan bakýyorum sonra dýþarýya,
Sigarayý yakmadan içiyorum öksüre öksüre..
Seni de sen olmadan sevmeyi,
Buradan biliyorum iþte..
Ama sen bilmiyorsun,
Bilmiyorsun..

Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın: