erken inmiþ bahara sus harmaný durduðumuz nafile, damaðýmda ekþiyen yaranýn Kaf Daðý …
dilimdeki ey elimdeki vah vurgunum sana sevdirmedim kendimi sonunda solumda sýzlayýp kalanlara, kýzýl tenli uzak zamana süslene süslene içime çektiðim histen köprüler de yýkýldý ...
sesin kesilmiþ bileklerime zincir an sindir öfkeni dudaklarýma durma.
çaðlaya çaðlaya akýp gidermiþ aþk yurtsuz mavi nehir …
oyuncu aklýma ekle deniz duvaðýmý güz endamlý o gece yarasýnda yeni ýslanmýþ mor kaldýrým taþý yalnýzlýktý …
öpüyorum iþte doyasýya rüzgar kesiyor yerden ayaklarýmý, baðlayýp canýmýn yarýsýný kuru yapraklara gidiyor deliþmen umutlar büyüttüðüm þiir koca bir þehir gözlerine…
acýyým gülüþüne düþüyor zehir öksüz suretin aðlýyor karþýmda yana yakýla…
ahkam kesilmiþ avucuma yaþamak ay beyaz yürekte kir… . Sosyal Medyada Paylaşın:
Necla Kezban Turan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.