Adeta kalp kýran taþlar atýyorlar göðsüme. Çocuk deðiller oysa, Oyun oynayacak yaþý da geçtiler hâliyle...
Ama ne yapýp ne edip Kýrýyorlar iþte kalbimi. En kötüsü de; Kýrýlýþýný bir tek ben duyuyorum... Üstelik kýrýklarýný toplarken; Ellerim, avuçlarým, týrnaklarým bile, Kanýyor, parçalanýyor, çok acýyor be...
Neler neler çekiyorum, Haberleri dahi yok! Bir tek ben biliyorum...
Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Kastancı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.