örtün pencerenizi üstüme bu düþ sabaha yakýn doðar üþümesin...
-II-
konuþtuðumuzca sustuðumuz var yedik bitirdik biz içimizdeki mürdüm eriði gülüþleri…
-III-
al benisi gümüþ yürekle sunarsýnýz siz sýladan korkunuzu özlersiniz oysa tam derinden, boþvermiþlik bileðlenirken küflü ekmek kokusu dilinizden gamlaþýr sorular ardýmdan -suç mu?
giderken yol kenarýnda unuttuðunuz acýlarýnýz ýþýl ýþýl parlarken yosma, al þalýn üstünde ölmüþtü beyazýmýz sonra sarýlmýþtý herkes gül tanesi tenine kuytusu ali mutluluða…
kaleniz vardý özünüzü astýðýnýz durur burcunuzda hani hiç yýkýlmayacak sandýðýnýz, uçurtmasýz oynayan çocuk yanýnýz düþüp incitmedi kendini asla, “aþk gülmektir” diyenin gözünden anlamadýnýz…
susarak fýsýldanýr içli figanýnýz hücrenize iþleyen güneþten yanma yalnýzlýðý nedense duymadýnýz, tazeleyin haydi iyi niyetinizi ve eðleþmesin daha dudaðýnýzda beylik laflar, kaldýysa adamlýðýnýz… .
Sosyal Medyada Paylaşın:
Necla Kezban Turan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.