ŞİİRLERE SARDIM ÖMRÜMÜ...
Geçerdi ulu merhaleleri vaktin, mey kaplý bir mevsimin divanýndan.
Yorgun, yýlgýn ve sair kisvelerinden sin boyalarý akardý ýþýldayan karanlýklara…
Kýnýndan sýyrýlmýþ poyraz kesiði düþlerden
Cilalý tanýmlar katýlýrdý akþamüstlerine
Ve savruk cümlelerden doðardý her yeni gün
Uzak bir þehrin senfonisine.
Ben daha küçüktüm…
Yavaþtý adýmlarým belki diðerlerinden,
Gözlerim, izlerime tedirgin
Sorularým çýnlardý ceplerimden, t/aþkýn akardý
Berraktý, isimsiz bir çaðlayan düþlerimde.
Çözülürdü her seher, sýr dolu yarýnlardan kalemim,
Birkaç dünden baþlardý en savunmasýz gerçekler,
Kendi sesimden,
Ýlk kýrmýzý masallarým gibi baþlardý
Dizlerimin çakýllarla seviþmesinden…
Sabrýmý sunardý gökyüzü mýsralarýma,
Kederim boyunca açardým yüreðimi
Islatýrdým tüm yanýlgýlarýmýzý hançeresinden.
Yunsun diye ellerinde menziller
Gitmek ve varmak arasýna düþsün diye
Kendini götürebilmenin asaleti,
Ateþlere saçarak gülümü,
Aydýnlýða,
Ve þiire sarardým ben ömrümü…
28.11.2011
m.abdýrgan
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet abdırgan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.