umut hiçbir þey yüksek sesle hayal etmeli önce insan mantýklý olmaz mutlu bir kaza burada döngüsü yaþam bu hep böyle isyan...
aslýnda kýsa bir hikayedir gitmek gün gelir günah fýsýltýsýný bekler yeni bir felaketi uyutan çok boyutlu dudaklar dokunur mümkünsüz kendi sesinin kanýtý yapraklarý titrek gece çiçeklerine bitiþ deðil sabah deðil soðuk yangýn yeridir yüzleþme tutkusu hep
okþamasa ya artýk saçlarýmý öylesine hastalýklý rüzgar hani su kuþlarý yalnýz olmayacaktý kýþ gözleri beyazýn esmer teni her defasýnda aþýk olacaktý güneþe sýrf gülmüyorum diye yazamam ben yaþamadan baþkasýnýn acýsýný öyle karanlýktýr ki her yer deðil mi iyileþemez kimse sonsuza kadar kimsenin gerçeðinde
kollarýma gel düþgücüm odamýza geçelim umudu derinlerde diri tutan toprak yoktan oluþturduðunda içimi yattýðý yerden doðrulan solgun nefesler açamadan gözlerimi ne kadar anlamsýzda olsa tek nefeste veda yüzüme bakmadan içimi yiyen ölüler çektiðinde beni yanýna
rahat uyu ömrü uzun vicdaný matem seninle selamlaþmadýk bile
kokumdan tanýr tarçýn kokusunu tütsüleyen yeni güne yeni ölümler
hemen gidiyorum ¿
Sosyal Medyada Paylaşın:
immortalis. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.