bir aðlayýþ öyküsünden almadým bu satýrlarý veya durmadým alný kýrýþýk çizgili bir nasihatta alengirli þiirden dem vurmadan yaramý saklamadan týrnak iþareti arasý... ellerimde kar içimde üþüyen çocuklar bilirim soluðunda bir kývýlcým ateþle adamlar dikiyorlar kardan baykuþ bile tünemeyen bacalara susmayan seslerin sandalýnda kas katý kesilse de metruk yürek aðrýsý …
ve darýlmýþ sonbahar dýþýmda mesafeli oynaþan bir varlýk hatasý.
Ve çalýnmýþ bir nefes sanarak inerken yüzüme tokat gibi hayat nasýl anlatsam sana korkmadan...
ne vakit bitersek su gibi nedâmet bir sevdaya dünyanýn yörüngesi þaþýp, denizden ve karadan yerinden oynayacak harf harf dökülecek kýt’asý... gittikçe çoðalan hiçlerin yalnýz kalmýþ ortasýnda filiz filiz yürüyerek baðýran umutlar bilirim üç kuruþa boyun büken iþçinin aç kalan avurtlarýnda tükenmeden büyüyen ekmeðinin sarýsý, döþü daha alýnmamýþ kadýnlarýn rahminde ar rimelinde karasý…
ve kendisiymiþ gibi konuþup herkesmiþ gibi susan an aðlamakta zaman.