İ S T A N B U L II

Veda ettim doðduðum kente bugün
Semalarýnda uçarken
Hissettim ayrýlýðýn buruk tadýný
Meðer ne çok aným varmýþ
Unutulmaya yüz tutmuþ
Özlediðim yüzlerde
Hüzün ve sevinç buluþmasýydý yaþadýðým...

Büyümüþsün caným Ýstanbul
Yaþlanmýþ yüzlerde ki derin çizgiler misali
Göklere el uzatmýþ binalarýn...

Çocuk kalan yerlerin doyurdu beni
Naif bir acýydý duyduðum
Deðiþmiþ siluetini gördüðümde...

Saf güzelliðini anýmsattý
Kanlýca’da yediðim yoðurt
Ayný haþmeti ile duruyor
Çengelköy’de Kuleli
Üsküdar’a ýþýðý vuran Kýz Kule’si
Uzakta Sultan Ahmet harikasý
Emirgan’da dev çýnar aðacý
Bir baþka nesle gölge veriyor...

Karmaþýk duygular esir aldý
Beynimin her bir hücresini
Edirnekapý...koynunda annem babam
Anadolu yakan...caným kardeþim...

"Yirmibeþ yaþýn"adýmlarý deðildi
Atýlan yorgun adýmlar
Ve aradýklarýný bulamayan yorgun gözler...

Unutamayan hafýzamdý
Dün gibi
Yaþananlarý,geçmiþi...

Bir çocuk
Mutlu büyüdü koynunda bir zamanlar.
Seninle,sende býraktýðý sevdikleri ile
Ýkinci çocukluðunu yaþýyor þimdi senden uzakta
Hayalinde nasýl kaldýysan
Öyle güzel öyle saf
Unutma güzel Ýstanbul...

Aysel Var Özbilgin.....07.11.2011


Sosyal Medyada Paylaşın: