Niyaz

Sildiler çocuk aklýmdan bayram neþesini
çalýndý biri birinden habersiz gözdeki fer
Sela/ma dursa seher vakti bütün eller
bilemez gül mizanlý aþkýn meftunu diller
Özümden süzülüp riyasýz vakitte ineni…

Sen kokuyor gökyüzü, sen oluyor yer…

baharýn adý baþkadýr,
baþka yanar baðrýnda ateþ
Sevgili…




Fütursuz esip savururken alkýþlýyor içimi
Katresi büyük yaðmuru zayi etti yeller
duaya bürünse boyu uzun kurak dereler
belki durulur sonsuza dek rüsva günler
güneþe utanýr düstursuz giymez kefeni…

Sen okuyor gökyüzü, sen dönüyor yer…

sinesi yalýn aþkadýr,
doðan nazlý niyaz güleç
Sevgili…




ulu imzalar atýlýr dünyanýn üstüne þimdi
varsýn kötülüðe tedbir olmasýn düþler
ýþýðý öpe öpe yürür ölüme piraye gülüþler
ezele yükselir ay gün olur devran döner
yazýlýr semada körpe dudaklarýn sesi…

Sen dokuyor gökyüzü, sen büyüyor yer…

bu hasret kutsaldýr,
yüzün vuslata kardeþ
Sevgili…
.

Sosyal Medyada Paylaşın: