Biraz Toprak, Biraz da; SEN...

Aklým baþýmdayken de,
Deðilken de ; Seviyorum Seni..
Gittiðin için Sevmedim..
Gelsen yine severdim…

Hep topak kokar ellerim..
Senin gibi..
Sen kokmasan da ben,
Yine toprak kokardým…

Eþeledikçe Sensizliði,
Ellerim daha çok koktu (Toprak)..
Ve ben artýk daha çok yakýným,
Ayrýlýða da, ölüme de..

Ellerim, kollarým baðlý,
Sen bilmesen de Sana yakýným…
En az Topraða olan,
Yakýnlýðým kadar..

Ayrýlýklarýn tozunu süpüremedim..
Her süpürdüðümü yeniden
Rüzgar getirdi geriye..
Toz oldum, toprak oldum…

Beyaz bir yalan söyleyim mi Sana?
Bir daha asla tozla, toprakla oynamayacaðým..
Küfretmeyeceðim hayata,
Asla kirletmeyeceðim elimi, dilimi, yüzümü…


(Ýki-Kasým-ÝkiBinOnBir*16:30)

Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın: