KÖYÜMÜN ORMANLARI

Bazen eski bir düþü ziyarete giderim,
Gördükçe oralarý yanar yanar tüterim,
Alevlenir kederim, divaneden beterim,
Derin yaralarýnda, ateþinde biterim,
Yüreðimde kül olur köyümün ormanlarý,
Ben yine de o aþkla seyrederim onlarý.

Alýr beni hayali, içime hüzün çöker,
Renklere hazan düþer, gözümden seli söker,
Çimenlerde çiçekler üzülür, boyun büker,
Ormanlar da aðlarlar, hepsi gözyaþý döker;
Yüreðimde kül olur köyümün ormanlarý,
Ben yine de o aþkla seyrederim onlarý.

Hasretle dile gelir buluþtuðumuz yerler,
Sevgilin nerde kaldý, gelmeyecek mi derler,
Ormanlar ok ok olur, delik deþik ederler,
Alev alev yanarak buram buram tüterler;
Yüreðimde kül olur köyümün ormanlarý,
Ben yine de o aþkla seyrederim onlarý.

Ýlk göz aðrým, sevgilim, gönül tahtýmýn þahý,
Neydi bu ormanlarýn, çimenlerin günahý?
Yaðmur suyundan da saf o çaldýðýnýn ahý,
Býraktýðýn ateþten kurtulmuyor ervahý;
Yüreðimde kül olur köyümün ormanlarý,
Ben yine de o aþkla seyrederim onlarý.

Yýllar boyu deryama çaðlayan gibi aktýn,
Aþkla, sevgiyle baktýn, sonra yetim býraktýn,
O saf duygularýma nasýl bir ateþ çaktýn?
Kuruttun Hastoma’yý, içime yýðýp yaktýn;
Yüreðimde kül olur köyümün ormanlarý,
Ben yine de o aþkla seyrederim onlarý.



Sosyal Medyada Paylaşın: