TRABZON VE YÖRESİ

Liman dolu, açýkta gemiler demirlemiþ,
Balýkçýlar aðlarla denize ilerlemiþ;

Martýlar narin narin kanat vurur, dolanýr,
Deniz üstüne doðru bir uçak havalanýr.

Ýçte Meydan, Atapark; kýyýda sahil parký,
Tünel kayalarýnýn yoktur kaleden farký.

Hýþýltýyla yükselir kalbur kalbur dalgalar,
Meydan okurcasýna kayalarý çalkalar.

Tarihi okur bize kalesi, kilisesi,
Atatürk’ün köþkünde cumhuriyetin sesi.

Kalkanoðlu pilavý Osmanlý’dan bu yana,
Kilo ile satýlýr, rastlamadým doyana.

Vakfýkebir ekmeði bir baþka lezzettedir,
Hediye olarak al, eþe, dosta da yedir.

Hayvancýlýktýr köylü halkýn gelir kaynaðý,
Onun için meþhurdur Trabzon tereyaðý.

Of, Sürmene, Araklý Yomra, Arsin’le gider,
Akçabat, Vakfýkebir, Beþikdüzü’nde biter.

Yine þirin bir kaza sahildeki sýrada,
Ýskefiye’yi elbet es geçmedik arada.

Þalpazarý’yla Tonya, Maçka ile Çaykara,
Düzköy’le Köprübaþý düþerler arkalara.

Sahilden içeriye uzatýrsan yolunu,
Görürsün yeþil rengin türlü türlü tonunu.

Þu Uzungöl’e bir bak, cennet gibi her yeri,
Sümela manastýrý bir tarih þaheseri.

Vadilerdeki sular çaðlayarak akarlar,
Ormanlar küme küme birbirine bakarlar.

Mahalleler köylerle mezralara dayanýr,
Uzakta yaylalarým sanki sise boyanýr.

Kadýrga, Honoftira, Karadað, Beypýnarý,
Sis Daðý ile coþar Karadeniz kenarý.

Kemençe bir sevdadýr, sesini duyan dinler,
Davulun sesi ile dersin o daðlar inler;

Horonlar halka halka, kývrak kývrak oynanýr,
Orda insan kendini gökte, bulutta sanýr.

Yöre güzelliðini gölgeliyor noksanlar,
Dünya görmüþ insaným beni çok iyi anlar.

Kadýnýn sýrtýnda yük, erkeðin ardý sýra,
Sallanýp da gidenler bakmasýnlar kusura.

O kadýn hiç durmadan arý gibi çalýþýr,
Rahatlýk nedir bilmez, sýrf cefaya alýþýr.

Erkeði de kahvede oyunla haþýr neþir,
Bu erkek karýsýna nasýl der yemek piþir?

Þu doðal güzelliðe bu adet yakýþmýyor,
Mizan terazisinde aðýrlýklar uymuyor.

Daha adil davranýp, biraz çaðdaþlaþalým,
Güzelliklerle özdeþ olup kucaklaþalým.



Sosyal Medyada Paylaşın: