KARAKIZ

Karakýz kara sevdam idam fermaný yazar,
Her gün öldürür beni, yeni bir mezar kazar.

Dizer hatýralarý, tutar beni hýzara,
Acýmaz canlý canlý koyar gider mezara.

Hiçbir günüm yoktur ki elinden kurtulayým,
Onsuz nefes alayým, bir gün dertsiz olayým.

Baþýmda kara sevdam, esiyor kara yelim,
Doldukça yüreðime boðuyor beni selim.

Selim ile yelime deðirmen ettim onu,
Öðütür acýmadan ateþe atar unu.

Her ateþe atanda sarar bir kara duman,
Yandým Allah’ým yandým, Karakýz’dan el aman.

Hiç insafýn yok mudur, içimdeki deðirmen?
Kýz ne zaman bitecek unu ateþe sermen?

Aklýna gelmiyor mu bende býraktýklarýn?
O hayalime dizip, ateþe attýklarýn.

Ne ettim sana zalim, arayýp da sormazsýn?
Açtýðýn yaralarý bir kez olsun sarmazsýn.

Hele eylül ayýnda öylesine azarsýn,
Her ne tarafa dönsem orda mezar kazarsýn.

Savaþ meydaný gibi unuttuðun o mazi,
Bir görsen ne haldedir yaraladýðýn gazi.

Ah Karakýz Karakýz, yüreðimde yara kýz,
Her gün öldürüp durma, sen de bir gün ara kýz.


Sosyal Medyada Paylaşın: