HOŞGÖRÜLÜ İNSAN

Hoþgörü güzel bakýþ, tatlý dilde bir demdir,
Usta iþte o demi kývamýnda tutandýr;
Ahlaktaki meziyet, gönüldeki erdemdir,
Hoþgörülü, huyuna merhameti katandýr.

Tatlý tebessümüyle mütebessimdir yüzü,
Konuþurken ruhunu okþar, incitmez sözü,
Yaradanýn aþkýyla dolu her zaman özü,
Hoþgörülü, kalplere sevgi ile yatandýr.

Sözü mizanla tartar, insan kalbini kýrmaz,
Yüzüne, yüreðine kamuflaj bezi sarmaz,
Ýyilikten ayrýlmaz, aký karaya yormaz,
Hoþgörülü, binayý adaletle çatandýr.

O vefakâr insandýr, ahlâký cömertliktir,
Namertlik görse bile karþýlýðý mertliktir,
Halis olmayan tavra tebessümü sertliktir,
Hoþgörülü, cahilin öfkesini yutandýr.

Saygýlý ve þefkatli olur, canýný sýkmaz,
Aðýr, metin davranýr, karþýsýndaki býkmaz,
Yerde sürüngen olmaz, kargayla göðe çýkmaz,
Hoþgörülü, adýmý hesap ile atandýr.

Karakterinde düzen, ruhunda birlik vardýr,
Ýradesinde saðlam, güzellik, dirlik vardýr,
Medeni ahlâkýnda halis bir erlik vardýr,
Hoþgörülü, cenneti yaþayarak tadandýr.

Huzurun mutluluðun o en güzel boyasý,
Gönüllerin ayasý, hoþ dillerin oyasý,
Kimin gelmez böyle bir güzelliðe doyasý?
Hoþgörülü erdemi güzelliðe satandýr.








Sosyal Medyada Paylaşın: