Yol'daki Otobüs
Bir ‘otobüs’ olur yalnýzlýðým
Nereye, kime gittiðini hiç bilmeden
Ve en çok bilerek… Ben misali Yollarýnda kendini kaybeden
Soðuk terminallerinde içmeye çalýþtýðým sigarýnýn
En acele tarafý gibi yarým bir hayatýn içindeyim
Karanlýk uzaklarda görünen parlak bir ýþýk gibi
Bir görünüp
Bir kaybolaným
Bir nefes olup doðarken
Bin nefes olup ölemeyen
Dertli baþým buðulu camlarda
Gözlerim hiç tanýmadýðým yerlerden geçiyor
Ve Sonsuz bir zamaný, þeritlere çiziyorum
Çoðu kez Sonsuzluk gibi akýp gidiyor kývrýmlanan yollar
Birikmiþ günahlarým var benim
Piþmanlýðýn ateþinde beni sorgulayan
Bu saati belli olmayan akþamýn
Neresindeyim…
Kiminle olduðumu bilmediðim bu þehrin son deminde
Aðzýma dolan bin bir küfürlerindeyim
Konuþsam; ölüm yaðar kelamlarýma
Susmaya kalksam dað olurum, çökerim omuzlarýmdaki yorgunluða
Kýsa yolcuðumdaki bu Yaþamýn, bir yarýsýnda
Anlatamadýklarýma attýðým bu voltalar… Hep aðýr kalýr
Hayaller içinde… Hikâyesi eksik koca bir ben doluyum
Ýþte…
Bu yaðan yaðmurun altýnda mevsimi belirsiz kalmýþým, sýrýlsýklam
Ve her defasýnda yalnýzlýk vuruyor… Sakalýma, saçýma
Ey düþlerim…
Umudu viran olmuþ zaman kaçkýný
Kanýtlanamayan ölümsüzlük iksirinin dilekleri kadar
Vefasýna bir ben katamadýn…
Gülseydim… Gülerdik… Hep birlikte kahkahalarýn doruðunu
Ben sonunu düþünemediðim bu yolculukta
Þimdi baþka merdivenleri çýkýyorum
Yukarýdan görüldüðünde mutluluk
Aþaðýdan bakýldýðýnda… Gözyaþý ve hüzün hep yan yana
Mehmet Emin Karademir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Emin Karademir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.