Hatýrladýðýmda Seni , buz kesiyorum.. O kadar soðuksun ki.. Týrnaklarým mosmor, Ve dudaklarým da morarýyor..
Kendi ölümüme inanmadýðým için miydi? Soðukluðuna inanýþým… Ve hangimiz, Hangimiz ne kadar Gerçektik?
Söylediklerin unutulmuþtu, Gerçekliðini yitirdi,.. Bir tek hayalin gerçekti.. Hayal gibi gelip, Hayal gibi gitmiþtin..
Seni beklemem mesela gerçekti.. Ýþte gün gibi, Þu doðan “Güneþ” gibi, Ellerimin morluðu gibi..
Bana bakýþýn öyle gerçekti ki, Gözlerinin buðusu.. Donuyorum iþte, Bir gerçek daha..
Buðu’ndan içiyorum Sensizlik zehrini, Boðuluyorum sonra, Mezar gibi nefessizlik, O kadar dar, o kadar küçük bir yer ki.. Sensizlik sýkýþtýrýyor yüreðimi, Ve nefessizlik..
Tekrar boðuluyorum, Gözlerinin buðusunda.. Ve bu sefer mosmor.. Galiba donuyorum…
(YirmiÝki-Ekim-ÝkiBinOnBir*12:40) Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.