Ağlama Çocuk

çok geç!
uzaklarý elinde yürüyor
gayretsiz sabahýn içinde yaðmur
güneþi çalýnmýþ yollara ...
git gide büyüyen acýnýn ortasýnda
küçülen ayaklarý yalnýz
üþengeç,
kalabalýkta utansa kendine
kaçabilse herhangi birine
nefesi nefesine dar gelecek,
içini çekecek yine siyahýn
ölüp sanrýsýz kuytularda dirilecek.
kaçamak bir mevsimde
aynada kýrýlan bu baðrýþma;
çocuk düþlü alýngýnlýðý mý
yoksa eþyanýn tabiatýnda mý
hatýrlamak kömür saçlarý ...
diþinden týrnaðýndan artýrdýðýn
gönlü, gülüþü þen zamana
þiir oku müebbet naðmeyle
içimden bir cümle seç !
noktasý infaz edilmiþ
"aþk"la baþlayan
" ...................... " biten
kalaný sararmýþ mektuplarýn.



çocuk yine aðlama !
üst üste yeniliyor yüzündeki
hesapsýz sevinç
ben’ im savaþýmda...
.
Sosyal Medyada Paylaşın: