Acıyanımsın

yaðmurun adýmlarý sayýlýr hatrýma
sessizliðin sesinde hýrpalanýr
saklanmýþlýðým.
asýlý kalsýn duvarýnda
merdiveninde eski evlerin
koyup kendimi
kaðýttan yaptýðým uçaða
kendi ellerimi ýsýtarak
gönderdim yalnýzlýða.

ölüyorum diyorsun
çok istiyorsan
öl diyorum...

sonu baþtan okunan hikayemin
harfleri çalýnmýþ dün gece
rüyamda
bizzat senin tarafýndan
senin gibi
oysa sana kazýnmýþtý her biri
parmak uçlarýmdan
kalbim istikametindeki
paslý çivilerle.

unut söylediklerimi
hatýrlama
yasak diyorum ....

kaldýrým taþlarýný sayarak
geçtiðim dar sokaklarýn
ayak izinde kaldým izimdeyim
karanlýðýndayým
darýndayým cümlelerin
balýkçý aðlarý yýrtýlýr
gözümün içinde
habersizsin
her þey gözünün önünde.

gör !
görme !
görmedin diyorum...

umuda kapanan fýrtýnalarýn esareti
ne zormuþ aslýnda
özgürlün tadý kalmýþken dudaðýmda
bir de anlamadýðým
þu tuhaf yenilmiþlik hissi
yüzüm kaybolur tabloda sulu boya
içimde aðlayýp duran çocuklarým,
takýldý saçým gecenin teline
dinlendi uçurum kenarýnda.

ah! keþkelere
düþebiliyorsan
düþ diyorum ....

hüzün sürüyen zamanlara
artýk sonbaharý çalsýn Vivaldi...
fotoðraflar yakýlsýn tozlarý uçuþa uçuþa
kaleler yýkýlsýn cinnet akþamlarýnda
kimse anlamaz ki.
ertelenmez
kirletilmiþ aþk nöbetleri
giden gidene ayrýlýk
gün soðuk gece düðüm sabaha.

hiç kimseyim ben
dokunmadýysam sana
dokunma diyorum...

þehrin ýþýklarý bile aydýnlatmaz
gidenlerin aðlayýþ duraðýný
uyutsun da büyütsün diye geceyi
ay takmýþlar gökyüzüne
yýldýzlar da cabasý ama nafile
ýþýðýmý söndürdüm gitti,
karanfil kokulu sandýklara
gömülür en iyi dileklerim
yakýnarak içimde gizlenen sana.

hazýrlan, giyin gök kuþaðýný
gidiyoruz anýlara
acý/yanýmsýn diyorum...
.
Sosyal Medyada Paylaşın: