AĞRI EŞİĞİM

/dindi rüzgâr
geçip gitti iz býrakan soluðu/


coðrafyasýnda en yüksek burca eriþmiþtik
aþk rüyasýnda
sap ve kök gibiydik
titreþimleri kesen
aramýzdaki keskin kýlýçtý
böyle de mutluyduk
uzaktý acýya yazgýlý fýrtýna
görünmez bir el dokunmasaydý eðer bulutlara!

bilinmez bir eþiði atladýk
çatlaktý uçurum baþý
ay ýþýðýnda ters kaldý gölgeler
bu hikâye
taþlaþmýþ sessizliðiyle
kalemin dilinden dökülemeyen yazýydý

baþka zamanýn içindeyiz þimdi?
uzak bir denizin kumunda kalmýþ saati
ayný düþe yeniden kurmak mümkün mü?

gözlerimin aradýðý ýþýk
çölün kurak bekleyiþi...
oku kendine çeken yay/ elim!
sen, içimde tek kiþilik bedene sýðmayansýn
ve biliyorum
dönmeyecek, çocuk tebessümünle kalacaksýn orda

ben zaten hep ayný, zebil ziyaným kendime
senle kalýyorum, senden çýksam da
sökülmüyor aný hýrkam
ki, aðrý sebebim bundan…

seninkini asla bilmeyeceðim!
bende çalýyor Ýsrafil’in borusu
ellerimle kardýðým yaramda
hýzlanýyor kan akýþým…

her yerin yaðmuru baþka kalýr toprakta
balçýða dönüyor burda
karþýlýðýný ödemeden býrakmýyor hayat!

isyaným yok, dövünmüyorum
ölmek gerekse eðer, iz sürerim ölüme!...
yeter ki bit/sin artýk bu bekleyiþim

mutlu olunamýyor ulaþýlamayanla
deryâ olmak deðildi zaten isteðim
yaþamda/kalandan ne kaldýysa artýk
hiç deðilse, yüksek olsun aðrý eþiðim!


Hâdiye Kaptan
c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir

Sosyal Medyada Paylaşın: