perdesi sökülmüþ düþlerin aralýðýndan açtým gözlerimi sana þehrim
kýrýk dökük kaldýrýmlarýna saldým hayellerimi öylesine yorgun
dilimde riyasýz dualarým
ayaklarým yorgunluktan fersiz
hergün geçtiðim yollar farklý mý bugün
insanlar sanki baþka selam veriyor
bilmiyorum neden
bendeki bu yorgun ifadeden mi
yoksa yüzümdeki kahýrlý bakýþlar çok mu acýnasý
köþedeki ekmekçi bile baþka bakýyor yüzüme
hiç konuþmazdý eskiden sert mizacý vardý önceden
nasýlsýn diyen sesler yükseliyor hatrýmý sormayan komþulardan
gözlerimden fýrlamýþ olmalý yüreðimdeki sýzýlar
hep gülümserdin nedir sendeki bu hüzünlü tavýr
sorgular
imalý bakýþlar
bende bilmiyorumki giydiðim siyah elbiseden mi
yoksa gözüme sürdüðüm kara sürmeden mi
yoksa Ankaranýn hüzünlü havsýndan mý
öyle olmalý
yaðmurunda suçu olmalý bu ýslaklýðýmdan
MAVÝ GÖZYAÞLARI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
MEVSİM KIŞ HABERİN VARMI YAR MAVİ GÖZLÜ BAL RENGİ GÖZLER KIRILAN KALP SUS YÜREĞİM EYLÜLDE DOĞMAK İNCİ TANESİ HÜZÜN BAKAN GÖZLER KARANLIK SOKAKLAR