KESİT 2...

Beladan firari bir zamanýn karanlýðýndan
Þavký vurduðunda aynanýn sýrrýna gözlerinin,
Sabitleniyordu saygýlý bir duraðanlýða
Tüm izleriyle geçmiþ.

Toplarken tüm manalarýn ezgisini bereketin
Yýrtýlýyordu kar beyaz örtüsü aldatýlmýþlýðýn.
Yýlgýn bir yöntemin tebessümünde,
Yeni sözcükler düþüyordu aþk denilenden

Kusura sarmal nurdan, bitimsiz bir payenin
Sorumsuz kaçaklýðýna,
Ve zincirlerin soðukluðuna müptelalý
Sararmaya yüz tutmuþ levhalarýndan
Günü selamlýyorken güveli kayýtlar,
Çaðlar ötesinden bir yalnýzlýðý reddediþ öðüdünce
Sahteliði çýðýrýyordu bütün nidalarý bilinenin.

Yükseliyordu
Sonsuzluðu daðlayacak bir yangýnýn alevleri
Yüreðin tüm tepelerinden.
Harlanýp, yaþamak oluyordu ikamesi yüzeylerin.
Deðiþiyordu mecburiyetlerin lisaný
Ve duvarlar arasý bir rüyanýn yorumlarý
Baþtan dokunuyordu gökyüzüne.
Her damlasý yaðmurun can suyuna buluyordu
Karþýlýksýzlýðýn ardýndaki istekleri,
Beklentiler, kýrýyordu sessizliðini bu mevsim.
Eski sevdalar doðuyordu yeniden
Bir yeni sevdadan,
Ýnsaným oluyordu hüzünlerinde,
Toprak kokuyordu,
Hüzünlerinde, memleketimi seviyordum.
Ve çocuklarýný en çok, kir pas içinde
Gözlerinden umut içiriyordum inancýma
Gözlerinde, inancýmý seviyordum…

01.10.2011/ m.abdýrgan



Sosyal Medyada Paylaşın: