Hasret yaðmurlarý koþuyor saçlarýna Almila
Mevsimler güzlüyor ikliminde
Al yanaðýnda Asya aðýdý
Bozkýr yanýðý bir düþ gözlerinde.
Asil çehrende hüzün yýllar yýlý
Toyunda zafer þarkýlarý suskun
Tanrý Daðýndan destanýn ses vermiyor Almila
Kartal bakýþlarýnda,
Bu ürkeklik niye?
Börkünde, akça tüyün kara rüyasý
Tuðlarý taþýyan eller, bileklerden asýlý
Kan kokusu, dil yarasý, ala ceylan feryadý
Almila, çýkmýyor fikrimden esaret acýsý.
Yelesine rüzgâr yetiþmez taylarýn baþýboþ
Yaylaklar otaðsýz, sürü baþsýz.
Kolsuz kanatsýz, öz yurdumdan uzakta…
Bir ses ver zirvesinden Altaylarýn Almila,
Bayraða gökleri giydirelim son þafakta.
Ellerine kýnalar yakalým kut düþende bahtýmýza
Erlere, erenlere, buyruk kuþanan yiðitlere,
Yedi cihandan gözlerinin içine
Yýldýzlar serpelim Almila.
Atlarýmýz doludizgin uçsun yeniden,
Yazýlsýn destanýmýz tarihin kaldýðý yerden
Ufuklarda silüeti süvarilerin, geliyorlar dörtnala
Bin yýllýk hasretle,
Uzat gözlerini,
Uzat, dudaklarýmýza Asya.
OLCAY GÖKÇE (EKÝM 2011)