Sun haydi zehrini, kelâmýn tadýna bulayýp
Sin bir köþeye ki mücrîm olduðun bilinmesin
Sön, gubâr içre kalmýþ avîzeler gibi ýþýksýz.
Sen; gündüzleri sûreti âyân, geceler boyu kayýp
San; âleme sýrdýr, kuytularda gizlendiðin.
Bir sevda yazgýsýna adý denk düþürülen talihsizim,
Tâkâti yitmiþ bir yüreðin þikayetleniþidir bu.
Vurgun yüklü cismimden âþikâr tüm yýlgýnlýðým.
Sýð ruhlara sýðma cehdinde bir ölü denizim.
Ve Kaf daðýndan keder devþiren aþk yorgunu.
Mücerret bir âlemden mülhem; vuslat düþü, hecr yarasý
Âvâz-ý nihânýmý bürüyen âh, kalbi vîrân eden bîgânelik,
Efsunlu gecenin artýðý þiir! Hicaz sancýlarýmý dindir.
Bir incecik hat çek, ölümle yaþam arasý, akla katran karasý.
Bahþet, kelâm üzre, aþk içre bir dirhem dîvânelik.
Dayanýlasý deðil; meþrebi hüzzam, menbaý keder melâl,
Varlýðýnla ezdiðin, yokluðunla yýktýðýn gönül hatýrsýz mý bu kadar?
Bir mýsraýn mahremiyetinde geceleyen âvâreyim sensiz.
Öncesiz, þimdisiz, yarýnsýz… Ebedi sürecek belli, bendeki hâl.
Sayhasý gökleri tutan kalp neden kahra giriftâr?
Gam otaðýnda ocak tüttüren güzel! Korkma gözlerinle yelpazelediðin alevden,
En diþe dokunur endiþe tutuþmayacak kadar yaþ kalmýþlýðýn hakikatte
Sýzdýðýn rüya, zerk ettiðin sevda, dokuduðun hüzün yalnýz bana.
Hayra yorulan düþ de sen, suya okunan kabus da sen, sen, sen…
Besbelli ki sevgili, ezelde yakýlan çeraðsýn bende.
Olcay GÖKÇE (4.12.2009-AMASYA)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.