Dünyanýn ahþap penceresinde
Seyrindeyim hayatýn çýplak yüzünü
Hikayeler farklý farklý sergileniyor tuvallerde
Hazin mi hazin- bir o kadar hüzünlü
Ressamlar solgun gülüþler çiziyor dudak kenarlarýna
Of ! Bu ne ürkütücü bir yaþam
Sessizlikler- haykýrýþlar- yalvarýþlar
Her karesi baþka dokunuyor bamtelime
Omurgamda çocuk iþçilerin yorgunluðu
Sefaletlik ayrý bir çile
Sorma gözüm
Yýrtýyor kulaklarýmý
Çýðlýk bastýran çýðlýklar
Birçok acý parçasý saplanýyor göðsüme
Dargýným umarsýzlarýn þuh kahkahalarýna
Olmazlýktan beslenen binlerce arsýzlar sürüsüne
Öyle sadist, bir o kadar ayarsýz
Tepinip dururlar mutluluklar üstünde
Ýnan ki gözüm…
Kendim için deðil gökyüzüne vurgunluðum
Yýldýz çalacaðým
Bu kentin kimsesiz çocuklarýna
Karanlýklara-kuytulara
Þu belleðimde birçok acýnýn yüzü
Birçok acýnýn gözü var
Sonbahar vurgunu yüzler
Mutsuzlar- umutsuzlar
..kaldýrýmlar þahit
Özlem okunuyordu
Kahýrlý bakýþlarda mutluluða
Keyfimden deðil gözüm
Göz bebeklerimde titreyen endiþeler
Boðazýma düðümlenen lokmalar keyfimden deðil
Lokanta vitrinlerine abanan ürkek gözlerden
Ondandýr çaresiz bakýþlarýmýn derinliði
Ve inan ki...
Üþüyen ellerim için beklemedim güneþin doðuþunu
Fena bakýyorlardý gözlerime
Terk edilen kedi yavrularý
Bir de doðurup unuttuðumuz
O kocaman göz bebekli çocuklar!
02/ 10 / 2011/ N_Erol