Manevi kýzým Safiþ’ime
Yüzün hep hüzün Elfida
Ciðerimden sessiz yakarýþlar geçer
Gözleri çisil çisil bir kimsesiz kýz geçer
Kaygýlarda…
Can havli çýrpýnýþlardayým
Çekip almalýyým seni güz yanýðý iklimlerden
Üþümüþsün, tut elimden
Lavanta bahçelerine gidelim
Bire on veren umutlar ekelim yetim bakýþlarýna
Iþýldasýn öpülmemiþ puslu sabahlarýn
Anne þefkati kadar sýcak
Kadim buseler kondurayým ak alnýna
Ýrem koksun saçlarýn
Gel Elfida
Ömürlük bir salýncak kuralým göklere
Coþsun dudaðýnda yarým kalmýþ gülüþlerin
Alkýmlardan renk kopar sisli gözlerine
Daðýlsýn mazinin buðusu
Yýk ýssýzlýðýnýn kara duvarlarýný
Bir elin þafaklara öteki guruplara uzansýn
Turuncu bir yaþam filizlensin avuçlarýna
Hayatýn en berrak sularýnda kulaçla umutlarý
Cemreler kýskandýran sevdanla
Öyle biçare durma hayatýn kýyýsýnda
En haylaz yanýnla boz kaderin mührünü
Teselli arama hýçkýrýk saklayan þarkýlarda
Bilmez misin Elfida
Acý ve sevinçler mevsimler gibi…
Döner döner hep geçerler ömrümüzden
Kâh eksilterek- kâh çoðaltarak umutlarý
Sevginin solan rengidir
O gül yüzüne hüznü düþüren
Sen böyle sarý bir yaprak gibi boþluklarda
Savrulup durma
Elleri papatya kokulu baharlar geçecek kapýndan
Mavi mavi muþtularla
Hazýrla kalbini kýrlangýç heyecanlarýna
Serçe telaþýyla dokun ufuklara, cývýl cývýl
Iþýsýn gün batýmlarý ateþ böcekleriyle
Ki raks etsinler þirin gamzelerinde yana söne
Sonra…
Anýmsa saçlarý kiraz tokalý çocukluðunu
Bir elinde pamuklu þeker, bir elinde uçurtma
Ve sevincin doruklarda
Gökkuþaðý kadar hür
Kararlý kardelenler kadar
Sil kalan ömründe güzleri
Adýn bahar olsun
Adýn bahar.