ince bir kadýn sesi geliyor radyodan
baþýmda bir sinek výzýltýsý
açmaya korkar olduðum morarmýþ gözlerimin
isyan edercesine pas tutmuþ duygularý
ve yüreðimdeki tarifi belirsiz yorgunluk
kulak kesildi nedensiz bu sese...
sessizliði kadeh kadeh içtikten sonra
yýldýrýmlar vurmuþ hayallerimin
iç sancýlý sabahlarýnda
feryada müþterek bir yanýný bulurken yalnýzlýðýn
sessizliðini bozan bu ses
nefes aldýðýmý hatýrlatan bir araç oluvermiþti birden...
yavaþ yavaþ açarken gözlerimi
camdan sýzan vicdansýz ýþýðýn saygýsýzca busesi sonrasýnda
doðrulmaya çalýþan kelimelerimin arasýnda bir dakikalýk mola
ve bir nefes daha geçmiþten çalýnan
belki de bir acý...
anlatýyor yeni bir yýkýmý bu ses...
daha önce duymuþ muydum bu parçayý
tanýdýk geliyor içindeki ýstýrap i mgeleri...
her þeyi bilmek zorunda deðilim ki
ama neden bu kadar dokundu ki þimdi...
ne dediði bile anlaþýlmýyor aslýnda
yüreðim gibi hýrýltýlý ve yaþlanmýþ bu radyo artýk bir iþe yaramýyor ki...
ayaða doðruldum yüzümün yýkanmaya ihtiyacý vardý ihtiraslardan
zevksizce bir göz attým çamaþýr suyuna yatýrdýðým kirli ellerimin
çatlamýþ her yaný dokunamýyor ki bana
benliðime...
keskin kokusunu almamak için týkadýðým burun deliklerimin
yüreðimden gelen rutubetli ve bir o kadar da küflenmiþ ümitlerini
dezenfekte etmek isteyen bir sesti dokunan sözlerime...
umutlarým gibi makinalar arasýnda yeþermiþ tostu
midemi bulandýran bir yazgýyý atmak istercesine attým belleðimin en dip köþesine...
her þeyi býrakýp giderken
ardýndan aðlayan ekmeðin bir çocuðun elinde
zorla yenirken korkulu bir bakýþý gibi annesinden
iþte öyle bir titredi içim birden
salona geçme vakti...
ne kadar da tozlu ve karanlýk bir yer
gönlümde yer etmiþ mezar gibi
beyaz çarþaflara bürülü kefen giydirilmiþ ruhumun
arkadaþý olmaya hazýrlanmýþ gibi...
toplamalýydým artýk eskiye ait tüm gereksiz sözcükleri
siyah beyaz hiç farketmez
acaba bir yerinde pembe de var mýydý
yok siyahlarý saklamalý belki de...
biri sustursun artýk cýzýrtýlý þu sesi...
býrakmalý belki de kalmalý her þey yerli yerinde eskisi gibi
býraktýðý gibi...
yok yok en iyisi giydirmeliyim gözlerimi
cývýl cývýl
mavi yeþil mor
siyah olmamalý içinde
taramalýyým saçlarýný yalancý gülüþlerimin
bir de allýk sürdük mü isyanlara...
tamamdýr ama...
eksik bir þeyler var hissediyorum...
sus artýk suuuuuus...
nerede bu radyo
kapatmalýyým kadýnýn ince ince
içimi delen sesini...
burada da yok burada da...
hangi cehenneme girdi sanki...
yatak odasýna fýrlatmýþtým sanki
evet evet orada olmalý
burasý neden bu kadar daðýnýk ki
yataðý bile toplamadan mý gitti ki
ya yerlerdeki kan lekeleri
bu ayak izleri kimin peki
peki ya bu ilaç þiþeleri...
radyo evet radyo burada olmalý
sesi daha net duyuyorum sanki
yok yok yok...
nereden geliyor bu ses
Allahým çýldýrmamak elde mi...
kapý mý çalýyor
evet kapý çalýyor acaba kim olabilir ki
düþlerimden firar etmiþ bir ümittir belki...
_geliyorum
kim o?
_?????????
_kim o diyorum
kim o
kim o
kim ooooooooooooooo!!!!!!!!!
_iyi misin yavrum kendine gel sadece bir rüya
bak bitti gitti geçti...
_peki anne bu bir rüyaysa kim o yanýndaki
kim o sessizce
ince ince yüreðimi delen kadýn sesi...
_bir ses yok yavrum içtiðin ilaçlarýn yan etkisi...
_ama her þey aynýydý anne
gittiði gibi býraktýðý gibi....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.