sessizliğim

her gece yarýsýnýn kendine has bir busesi olurmuþ
gök gürültülü bir yalnýzlýktan sonra...



sessizliðim var ellerimde bir yumak
ve yalnýzlýðý örüyorum acýyla belki
nicedir sýkýþmýþ ruhum
darmadaðýn ve kurak
her bir dende yeni baþtan hüznü örüyorum...

çaðýný çekmek istiyorum belki ömrün
hasretle ilmek ilmek
yeni bir baþlangýcý saymak
iki düz iki ters bir aþký arýyorum...


kim bilir sessizliði bozmak
hep sakladýðým sözleri çýkarmak istiyorum gün yüzüne
aný defterleri arasýnda kurumuþ
ve solmuþ bir gülü iþliyorum ince ince
aslýnda bir gülün kýrgýnlýðýyla geziniyorum elden ele...

avare...

sessiz...

haykýrarak yüreðime...


belli ki hüzün saatlerini vuruyor zaman
gözlerimin beþ çayýna geç kalýyorum...




ellerimle kendimi yeni baþtan ilmek ilmek dokuyorum
geçmiþin býraktýðý sökükler olsa da içinde
siyahlarý maviye döndüremesemde
yeniden baþlamaya cesaret ediyor ruhum
kayýp bir þehirde yalpalayarak...

ölüm...

kefen...

ve mezar karanlýklar ardýnda....




sevdaya cüda kalmýþ sonsuzluða mersiyeler yazýyorum
sýratýnda ömrün her bir adýmýna adýný yazýyorum bilmeden...



huri ve gýlmanlarý yok sevdanýn
ne de çölde umut gibi gelen vahalarý
hep bir sessizlik
hep bir gözyaþý...
yalanlarýný savuruyorum ateþe
her defasýnda biraz daha
turuncuyu çýkarýp hayatýmdan kýrmýzýmdan uzak tutuyorum....
siyahlarý maviye çeviremesemde
yeni baþtan baþlamaya cesaret ediyorum...


sessizliðim ellerimde hiç bitmeyen bir yumak
ve ben söküp söküp acýyý yeni baþtan örüyorum
yeterartýk çaðýný çekmek lazým ömrün
ne de olsa bu dünyada ölüm son durak...



isyana müþterek bir vaveyla kopararak
gidiyorum...




Fatma Özçakmak arkadaþýma teþekkürlerimle...
Sosyal Medyada Paylaşın: