bestelenmemiş bir sevda

bestelenmemiþ þarkýlarýn yürekte býraktýðý acýnýn
çentiðini atarken ayrýlýðýn yazgýsýna dokunan bir elle
kanatýrken sensizliðin en dip köþelerinde
düþünü düþlemek kaldý belki de bu
kýymet bilmez gönlümde...


yürüyemediðim yollarýn çýkmaz sokaklarýnda yüzün
belki de hiç yazamadýðým bir þiirin redifi olmuþtun...
sözleri kendime ait olan bir yalaný anlatýr olmuþum
müziði dudaklarýnda söylenmiþ bir hüzün...
dinlemek istemediðim bir gerçeði duydum sözlerimde...


hep adýna yazýlan romanlarýn
kendime ait katladýðým sayfalarýnda
altýna çizgi çektiðim etkileyici sözler gibiydi sevdan
en can alýcý noktadan vururdu bakýþlarýn
her defesýnda çevirirken baþýmý
rüzgarýn inatla daðýttýðý saçlarýnda kaldý gözlerim
dokunmak isteyip de dokunamadýðýn ellerimde...


uzun yollara baþ koymak gibiydi hasretine yol alýþ
pervane gibi yanardým inan sevdanýn ateþinde
mum olsan da ben razýydým sevda sözlerinde
sen erimeden ben yanardým ...
sensizliði hiç bilmezdim iþte
bülbülün deðil gülün dikenine olan feryadýný gör gözlerimde...


aðýt yazar olmuþ kalemim artýk
yokluðuna intihar süsü vermiþ gerçeklerim...
olmayan resimlerinde kaldý gözlerim...
güftesi bana ait bestesi sen olan bir ölümü seçtim belki de
her defasýnda sözlerinle kefenimi biçtin...
kabuk tutmuþ yaralarýmýn kanattýðýn yerlerinde...


çakýl taþlarý gibisin artýk ellerimde
yüreðimin nehirleri vurdukça ellerine
geri dönüp kendi kendimi yaktým yine...
kýyýsý sen olan bir ömrün sahillerinde bitsin ömrüm...
duvaksýz bir gelinlik giymek deðildi hayalim
kýrmýzý bir kuþakta baðlamýyorlar kefene...
gözlerimi kapatacaðým gün bir kez olsun ne olur
taný beni þiirlerimde...
gör kendini mektuplarýma yaþlarýmla yazdýðým i mgelerimde...



Sosyal Medyada Paylaşın: