hep farklý bir yalaný yazýyor kalemim
duymak istiyorum sessizce hece hece ellerime dökülüþünü yaþlarýn
kalemimden akýtýrken mürekkebimi
daðýlsýn diye tüm sözleri hayallerin...
acý bir aðýda dokununca sözlerim
hep farklý dudaklarda bir defalýk sevmeleri öðrendim
iðrendim belki de tenlerinden bakarken yüzlerine
aþikarane bir hevaya müptela olmamak için direndim
ne çok yalanlar yazdým mutluluk üstüne
tek gerçeðim ise kaçmak oldu her þeyden ve herkesten körü körüne....
söylemekten çekindim hep
korktum belki de baðlanmaktan
kendi kendimce kurduðum düþlerime...
onlardan da korkuyorum evet
unutmak var ya hani iþte en çok ondan
yaþlanýnca iyicene tek kalmaktan belki de...
alýþtým sayýlýr artýk deliler gibi nedensiz yere sayýp sövmeye
insanlara söz hakký vermeden infaz etmeye
infaz edilmelere...
belki de sessizce aðlamaya odanýn en dip köþelerinde...
çýrpýnýrken bir hastane koridorunda
koþmak gibi rüzgara karþý bir sahilde
hep istedim belki de koþmayý koþabilmeyi yüreðimin yollarýnda
kötürüm olmadan önce....
beli kýrýlmýþ kelimelerimin sakatlanmýþ istekleri arasýnda
cam kenarlarýna adýný yazabilecek bir el istedim belki de
yüreðime dokunabilecek bir el iþte...
ulaþamadýðým o cam kenarlarýnda yaðmuru izledim hep
hiç deðilse gözlerimden akan yaþlara ortak bulayým diye...
hep farklý bir yalaný yazýyor kalemim
acýnýn kadehini içerken sarhoþu oldum ýstýrabýn
hep ben
hep ben yanmayý öðrendim
ayýlmadan bir kere bile...
oysa sadece kendimce kendime bir hayal kurmuþtum
kimse yoktu ki orada
hoþ þimdi de kimse yok iþte...
yalnýzlýðýn darmadaðýn evinde kiraya vermiþtim ümitlerimi
satýlýk oldu þimdi almak isteyen vefasýz yüreklere...
heyhat
artýk satacak bile düþüm kalmadý ki
sessiz gözlerimde...
kan çanaðý olmuþ ruhumun en aciz dilinde
kesildi bilekleri sözlerinin
susturmak istediler onu
susturdum belki de ben kendim bile bile...
hep farklý bir yalaný yazýyor kalemim
cesareti kýrýlmadan seni gömmek için belki de
kimsesiz bir çukura atýp kaçacaktý iþte
iþte o gün bitecekti her þey
yaþamayý öðrenecekti bu kýz
hayal okuluna yazýlmadan önce...
hece hece ilmek ilmek belki de
iþlerlerken seni gözlerime
ben hep bir ýþýðýn hayalini kuracaktým karanlýk odalarda
geliþinle baþlayan bir düðünü izleyecektim iþte
kör olmadan önce
sana ve tüm gerçeklere....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.