* Bir Varmýþ Bir Yokmuþ
Fazla sarýlýnca bu boþ âleme,
Bir yýðýn dertlerle doluyor insan.
Dalsa tefekküre, alsa kaleme
Kendini boþlukta buluyor insan...
Bu fani âlemde telaþýn çoksa,
Kendine bakacak zamanýn yoksa
Bilirsen ayrýlýk ateþten oksa,
Saçýný, baþýný yoluyor insan...
Aslolan, Hakka kul olmakmýþ meðer…
O’na güç yetmez o, her þeye deðer,
Doðru olan yolu bulmuþsan eðer,
O zaman gönülden gülüyor insan...
Geldikçe hep akla o hesap aný,
Andýkça beyhude geçen zamaný,
Bir de boþ koymuþsan azýk torbaný,
Güz gülleri gibi soluyor insan...
Çýrýlçýplak gider çýrçýplak gelen,
Mükâfatý görür Hakk yolu bulan,
Cennetin dünyadan gittiðin bilen,
Soldurmamak için suluyor insan...
El açýp Allaha niyaz ettikçe,
Cennetin eþkâli gelip gittikçe,
Ab-ý Kevser buram, buram tüttükçe,
Bir tatlý hayale dalýyor insan...
Dünya meþakkati caný seçmiþse,
Ömür görünmeden gelip geçmiþse,
Can ecel þerbetin tadýp içmiþse,
Bir varmýþ, bir yokmuþ oluyor insan...
Antalya-2011/09
Bir tefekkürden arda kalanlar... HÞT
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.