Eþekname (HARNAME)
Kervanýn önüne geçiyor diye
Ulemâdan sanma, o yine eþek.
Yamacýn meylini ölçüyor diye
Ýcâzet verseler, o yine eþek...
Eþeðin sýrtýna yüklesen kitap
Sanmaki okur da düþer o bîtap.
Günbegün ýslatýp versen de kap, kap
Hepsini yedirsen, o yine eþek...
Süslesen, giydirsen bembeyaz ipek
Yüklesen sýrtýna top ile tüfek!
Salsan daðlara yer, kurt ile köpek
Kýrk yýl tâlim yapsa, o yine eþek...
Takýlsa beline, gümüþten kemer,
Boncuklar baðlansa hep damar, damar.
Vurulsa sýrtýna, altýndan semer
Ne anlar altýndan, o yine eþek...
Bir insan öldümü, kalýr eseri.
Göçen bir eþekse, ondan semeri.
Nallarýyla çizse bastýðý yeri,
Eser mi yazacak, o yine eþek...
Konulsa önüne üzümlü hoþaf,
Ýçer de suyunu bakar hep saf saf..
Býrakýr daneyi, yemez el insaf
Hoþaftan ne anlar, o yine eþek...
Varsa yoksa onun meþhur inadý
Bilmeyen mi var ki, eþektir adý?
Dünyayý yüklesen, bitse takadý
Aðzýyla kuþ tutsa, o yine eþek...
Antalya-2007
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.