* Kýrýk Dökük Anýlar
Yazamadým bir türlü gönlümden geçenleri,
Ya kelimeler bitti, yahut da ben tükendim...
Kimler geldi bu hana, unuttum göçenleri!
Andýkça o günleri, kýrdým kalemi kendim...
Eðil, bir bak maziye nasýl günlerdi onlar?
Hayallerimiz vardý, ne umutlar taþýrdýk...
Hani Türk filmlerinde iyi biterdi sonlar?
Öyle günler gördük ki, dünyamýzý þaþýrdýk!
Sevdayý erken tattýk, tat almazken dilimiz!
Sarhoþ insanlar gibi hep biri iki gördük...
Hayallerimiz soldu açmayýnca gülümüz,
Ya da açan gülleri görmeyesiye kördük...
Körü körüne hayat, bir yol gösteren yoktu!
Bazen vurduk taþlara, bazen battýk bataða...
Düþmeye gör yeter ki, akýl veren birçoktu!
Onlarýn alaylarý düþürdüler yataða...
Hiç tat vermedi yaþam anlamayýnca tattan,
Belki telaþýmýzdan, belki dünya yavandý...
Her yeri arýyorum, ne kaldý ki hayattan?
Gördüðüm dert bir deðil, hem de elvan elvandý...
O, çocukluk yýllarým, cepte yok cepkende yok!
Kýrk yamalý pantolon, ayaðýmýzda edik...
Yufkaya somun sarýp geziyorduk öyle tok!
Soðukta bir sýcak el vereni çok bekledik...
Gençlik yýllarýnýn hiç sayfasýný açmayýn!
En doðrusu, hiçbir þey yoktu bu güne ait...
Delikanlýlýk çaðý, bir güzeli seçmeyin!
Gezmek istiyoruz da, izin yok Allah þahit...
Bahsetmeyim beyhude hayatýn akýþýndan!
Kolay deðil toplamak, anýlar kýrýk, dökük...
Anlatmak öyle zor ki hazanýndan, kýþýndan
Kiminin yakasý yok, kiminin kolu sökük...
.....
Son duraðý sormayýn, orda mevsim sonbahar!
Ha koptu, ha kopacak sallanan o son yaprak...
O da düþtükten sonra incecikten kar yaðar!
Arza sýðmayan caný örter bir avuç toprak...
Antalya-2011/10
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.