dudak kývrýmýnda bin nisan gülüþlim…! gidin sen… kaybettim
gözlerinin yeþ da düþtü döne döne sanki yüreðim iðnesi batar içimde düne dair… derin bir veda acýsý, hicran sancýsý, boncuk boncuk terlemiþ… saçlarý daðýnýk bulutlar düþer ire kapýmý çalar yitip giden mavilikler ve uçurumu evrenin gözyaþlarý uçurtma rüzgâr… rüz ister benden . oysa… kara görmüþ etti aklým beni onlarca da suyum sevmek ýslaktkuruyum “aþk iþi de henüz çözülememiþ gizemli bir soruyum
meselâ… -gittiðin gün mü ögün mü gittin-
her ayüzün…her duvarda resmin bense üçgen -ben miyimdim kendini sevdiren-
artýk…! ne bahar ne yazým ne kadar yoks . içtikçe dola susuz bin yýldýrakan ýrmak kadar uykusuzum öyleyse… - geceler mi aistiridyeyim anýlarýmýzý akide kavanozunda yüzümdeki hperileri… suzinak þarký ediyor… düþ kurduðumuz pervazýnda . çýkmaz sokakta kaçak… yeniden yakýlm ocak gibiyim . bilmiyorum…! aþkýn meþalesi ne zaman yanacak -geçmiþim mi cýk ve esdudaðýma . gölgemden uçurtma… bezden yaptým…y eþserçe parmaðýma kilim dese güzelin ve þarasordum…göðüyapraðýna
dedi ki… /…-her insan bir boþluða tutunur ki o boþ yon- ve her aþk...kül rengi bi soður ve kim bilir...! bakarsýn gün gelir… kokuna rüzgarlar
tahsin özmen bez bebekler de üþür çatým&baský yay ank 2006
Tahsin ÖZMEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
tahsinözmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.