bir siyah meydanlarda ter don durur ... oysa...y yenenlere bazen bir ölüm milyonl doðurur kimi umusolur... kimi denizlere sunar sonsuz mavisini gökyüzü tutuþur güneþy saçlar gül kokulu bir t düþer yaðmur
/ne dönmektir ne de baþ eðmektir baðýmsýzlýk uðruna... gözünü kýrpmadan ölmektir onur/
inmez göndbu bayrak...küllenmez bu devir yurt sevdalýsý tepeden týr þair ... bilendi düþünce çýktý kýnýndan... özgürlüðe ne de satýlmaktýr gerekti... ölüme kafa tutmaktýr onur/
hoþ geldin geldin ölüm buyur vatan ve namusa... na ölüm... artýk ben gibi öksüzüm/
Ekim 2005
tahsin özmen,bez bebekler de üþür,baský yay,ank,2006 Sosyal Medyada Paylaşın:
tahsinözmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.