rüyalarýmda…;
tekrar tekrar kýr bana
sarmýþlar dört bir yanýmdan...
kýlýçlar çekilmiþ
rüyalarýmda…;
beni cellât tekmesimlýðýn nabzý
kâh oðlu sýzý oluyorum
.
kýrýlýnca kanayan nar þa çocuklar
homur homur metal vuruyor
vurdukça öksüzler
Dünya’daki tüm çýnar yapraðýna
mahur olup…çisil çisil y,
gökteki tüm yýldýzlarý ko...çocuk topraðýna
.
güya…;
"Dünya temi olmaksýzýn"
beni kaldýr
ecelinden önce kaçocuklara
kefen diye
.
o çocuklarýn kâh yarým kalmýþ düþü
kâh yitirdiði gülüþü
avucu kýrýk bilye,
çocuk gelmiyor diye gözyaþýyým
//…biz…;
ölümlü
zalimlerinkinde hep mazl ölüyor- biraz geç anladýk
.
yine de rüyalarýmda…;
yaþakýlanlara inat…
Kaf Daðý’nýn
ve bir um…
hep meyve verece dökmeyen…//
1991
*tahsin özmen, bez bebekler de üþür, çatým&baský yay, ank, 2006