dört bir yanýnda Dünyanýn açlýktan derisi kemiðine yapýþmýþ iskelet çocuklarý düþünürüm…her dakika ölüme giden kahrolurum düþündükçe utanýrým insanlýðýmdan ya bir üzüm salkýmý ya bir bal peteði ya da bir mýsýr koçaný olmak geçer içimden
//…bir öðüne…bir ömür…//
/artýk…çocuklar ölmesin demekle olmuyor dememekle de olmuyor...çocuklar halâ ölüyor demek ki birileri…dilimizde biten tüyleri…sürekli yoluyor/
1989 tahsin özmen,bez bebekler de üþür,çatým ajans&baský yay,ank,2006
Tahsin Özmen Sosyal Medyada Paylaşın:
tahsinözmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.