az önce koþtuðunu gördüm.
nereye gideceðini bilemeden,
giriverdi sokaðýn birisine.
ýsýnmak için en kaliteli kombi yerine;
hýrdavatçýdan geçen de çaldýðý tineri
sakladýðý koynunda sýmsýcak atan kalbi
ve o simsiyah gözleri
ne de güzeldi!
þanslýydý bu velet ayrýca.
zengin mahallelerin birinden geçerken,
çöpün önünde bulmuþtu üstündeki
su geçirmez markalý paltoyu.
kimi zaman arkadaþlarý gelirde
sarýlýrlardý hep birlikte ateþ önünde.
hiç kýzmýyordu.
hiçliðin adetliðindendir,
ayakkabýsýnýn deliklerine dahi alýþmýþtý,
kerata delikleri dahi sayýyordu, akýllýydý.
bir gün yine bizim sokaktan geçerken,
yanýndaki küçük bir çingene kýza
’aðlama, aðlama’ diyordu.
anlamamýþtým ilkin,
sonradan farkýna varýnca
anladýðýma bin piþman olmuþtum.
sokaðýn baþýnda top oynaðan çocuðum
küfür etmiþti çingene kýza.
çöpün içinde kýnalý elleriyle plastik ararken
kýzýn sýrtýna þu çekmiþti benim velet.
çingene diye yaþamaya hakký yok muydu yani?
be oðul,
bu ne gaflet?
niyeydi bu kalbinizdeki kin,
var mýydý amacýnýza uygun bir sebep?
o, kýnalý elleriyle karýþtýrýrken kardeþinin bokunu
senin gibi en kaliteli gofretten yiyebiliyor muydu?
sana böyle mi söylemiþtim,
böyle mi anlatmýþtým sana hayatýn oyununu?
çingene kýz aðlarken gözlerimin önünde,
tinerci çocuðun sinirlendiðini görmüþtüm bir anda.
kýzý oturtup kaldýrým taþýna,
elini sokmuþtu kirli pasaklý pantoluna.
o an aklýmdan geçen baþýma gelmesin diye,
dua etmiþtim sessiz sessiz Rabbime.
yok yok, býçak filan deðildi çýkardýðý cebinden,
görünce þaþýrmýþtým elinde tuttuðu þeyden.
mýzýkayý çýkartýp, üflemiþti uçlarýna usulca
gözlerim dolmuþtu çocuðu o halde görünce orada.
japon kale maçlarýný çingene ile kirleten
bizim çocuk arkadaþlarý ile yerken yaðlý cipsleri,
üzerine de afiyetle içerlerken amerikan asidini,
biri çingene, diðeri tinerci iki çocuðu izlemiþtim.
ah ne de güzel ses çýkarýyordu þerefsiz!
her üfleyiþinde bahtýmýn babýnda yanýyordum
iki çocuða bakarken mutfaðýn penceresinden
bir zahidin nur dolu yaþlarýyla boyanýyordum.
az önce geçip gittiði sokaðýma bakýnýp,
aðlamaya baþladým yeniden.
çocuðum aldýðým cep telefonundan sýkýlmýþ da,
bana yenisini al baba diye çekiþtiriyor arkamdan.
þimdi ben ise,
ayný hayalin peþinde koþan umutsuzlar gibiyim.
mýzýka sesini duymuþ gibi hüzünlendim
aðlýyorum.
ve artýk iyi biliyorum,
güzel günler hiç gelmeyecek oðlum!