Denizin kenarýndaydýk,
Kumlara çýplak ayakla basmýþtýk, birlikte,
Gecenin karanlýðýnda denizi seyrediyorduk.
Dalgalýydý deniz.
Hýrçýndý nedense.
Ben denize bakýyordum, deniz sana bakýyordu.
Kavga ettim denizle.
Üzüldü deniz,
Özür diledi kendince.
Sakinleþiverdi,
Sonra bir çift yakamoz oluþtu,
Þaþýrdýk.
Ay bulutlarýn arkasýna gizlenmiþti.
Iþýk gözlerinin suya yansýmasýný gördüm.
Iþýðýnda balýklar oynaþýyor,
Arada bir zýplýyor,
Kuyruklarýný sallýyorlardý bize.
Ben,"bize el sallýyorlar" dedim,
Önce bakýþtýk, sonra gülüþtük.
Sonra hafiften bir rüzgar baþladý denizden bize doðru,
Kulaklarýmýza bir þeyler fýsýldamaya baþladý imbat.
Sana neler söylediler bilmiyorum ama;
Ban dediler ki;
"Sen dünyanýn en þanslý insanýsýn.
Iþýk yanýnda, incelik yanýnda, zarafet yanýnda,
Dahasý dostun en güzeli yanýnda."
Mutluydum, çoook mutluydum.
Ýnce sevdam, ýþýk gözlüm,
Gördüm.
Yaþadým.
Biliyorum;
Konuþmasakta, hissettim...
Deniz seninle güzel,
Gece seninle güzel,
Yaþamak seninle güzel...
HAYAT SENÝNLE GÜZEL...
Tevfik ALBAY
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.