Bulut ol, kaplayýver dünyamý, karanlýk olsun,
Ýçimdesin ya, senden baþkasýný göremeyeyim.
Öylece sarýver her yanýmý, benliðimi ki;
Bir daha ayrýlmayalým, sonsuzluk bizim olsun...
Rüzgârým oluver, hep ýlýk es, poyraz olmasýn,
Estikçe okþayýver yüzümü, hoyrat olmasýn.
Meltem gibi nefesinle "SENÝ ÖZLEDÝM" de ki;
Bir daha ayrýlmayalým, sonsuzluk bizim olsun...
Yaðmurum oluver, yað üzerime, çisil çisil,
Islanayým seninle, taa iliklerime kadar.
Öylesine bütünleþ, bir bütün ol ruhumla ki;
Bir daha ayrýlmayalým, sonsuzluk bizim olsun...
Güneþim oluver, aydýlat dünyamý, gönlümü,
Þavkýn kamaþtýrsýn gözlerimi, tek seni görsün.
Yak, yok et beni, ruh olup gönlüne dolayým ki;
Bir daha ayrýlmayalým, sonsuzluk bizim olsun...
Tevfik ALBAY
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.