HAYÂLHÂNE

/dört baþý mamur olmazlar silsilesi
ve avaz avaz sessizlikteydi yaþam/



üç çocuk, anayla baba
saadet duygusundan yitik, beþ insan
son yapraklarý da düþmede dalýndan


çok uzaklarda akarken serin sular
onlar ki, ýssýzda koruk ve kurak
beyaza âþinasýz
kara bahtlý gözlerinde
mütemâdiyen bir karanlýk


aþlarý zýkkým kökü
yanar durur
dillerinden dökülmeyen gam türküsü


açýlmayan güneyin kapýsý/ndan
boþluða düþüyor herþey
istikamet sýfýrýn altý kuzey
zamanda, ne güneþ/in ne ay/ýn rengi…


hayat harmanýnda
yokluk ve boþlukla savruluyorlarken
elde var hep sýfýra sýfýr
gelmeyecek ömürlerine, bir âvâze sessizlik


esmer akþamlarda
toprak dam örterken üstlerini
ve onlar
maden ocaðýnda bulamazken kömürü
lüküs hayatta
elmas düþer baþkalarýnýn payýna


döner dururken bir kýsýr döngü çemberde
sabahýn eksik sesi
bereketli gölgesiyle
hep uzaða vururdu


saðanak sýðýntýsýydý umut
geçip gidiverirdi âniden
kaldýrýmlarda gide gele
batardý ölgün ýþýk
ay vurmazdý gecelerine


isli gaz lâmbasýnýn içine dalar
gözleri/ konuþurdu
ne olur bize de gül hayat
ne olur bize de gül…


ve boðazýna acý bir andýz yerleþir
hiçbir þey dökülmezken yüreðinden
dýþarý
taþ kesilirdi adam hayâlhânesinin içinde…


("coðrafya kaderdir")


Hâdiye Kaptan
(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Sosyal Medyada Paylaşın: