’ne güzel kokuyorsun toprak, annem var diye mi koynunda’
immortalis.
-musalladaki damlalarý hatýrlatýyor diye kýrmýzýyý sevmiyorum artýk-
anne
izahýný yapamýyorum yokluðunun
týrnaklarým sýzlýyor
her defasýnda topraðýný dolduruyorum koynuma
gözlerime mil / hasretine sabýr çekiyorum
yavaþ yavaþ geçiyorum senin geçtiðin her acýdan
sindire sindire sineme siniyorum usulca
kalabalýk yýðýnlarýn arasýndan sýyrýlamýyorum
her defasýnda bir sus / dudak kývrýmýmý yoklayan
arsýz bir çýðlýk, kanser gibi içime yayýlan
pervasýz deðilim anne; incinmiþim
amansýz bir özleme çözülüyor aklým
gel diyorum duymayacaðýný bile bile
her gece kanýyor bir yerlerim
alýþkanlýk deðil bil ki yalnýzca kabullenmezliðim
sýký sýký sarýyor solmuþ suretimi
hayali namlularýn ucunda hep vuruyorum hiçliðimi
anne ben eksiðim
anne sensiz tamamlayamýyorum kalbimin yitikliðini
þiirleri asýyorum, kitaplarý tozlu raflara sürüyorum
fýrça almýyorum nicedir elime
tuvalleri bile çarmýha geriyorum
kurak çöllerde bedevi gibi düþlerim
yorgunluðumun ülkesini bile sensiz yeþertemiyorum
sahiden gittin mi
sahiden yok musun
delirmek ne kadar kolaymýþ anne
karanlýklarýn katran karasý sahipsizliði
beni böyle mi bulacaktý
anne dayanamýyorum
anne bahçedeki leylak kurudu
bakmýyorum artýk dallarýna seni hatýrlatýyor diye
yoldan geçerken telaþla koþtuðun geliyor aklýma
ölümden mi korkuyordun, beni sensiz býrakmaktan mý
yoksa insanlarýn hoyratlýðý mý bilmiyorum
soramýyorum da artýk
senin kadar fedakar da olamýyorum
öðretmediðinden deðil bu yoksunluðum
içimden bir þey gelmiyor
her þeyden adam akýllý soðuyorum
insanlar hep aceleci
insanlar hep acýtmaya programlý
kaybedenlerin bir parçasýyým
bile bile duygularýmý linç ediyorum
anne ölemiyorum
yaþayamýyorum da labirentlerde
kapana kýsýlmýþ gibi yýldýz yýldýz kayýyorum
bilmediðim örgülerden sökülüyorum
çatlayasý gözlerim durulmuyor
anne ne olur bir kez daha gelsene bu gece
anne toparlasana yine daðýnýk hayatýmý
mýsralarýmý kaybetsene sihir yapýp
yazdýkça küçülüyor ellerim
ben sadece hatýrlarken büyüyorum
bu ilk deðil
son da olmayacak
benim dilimi öðrenemeyecek hiç bir bilimci
ben onlarýn aksanýna yabancý
doðuramadýðým her kýz çocuðu için parçalayacaðým rahmimi
anne ben öleyim, anne doðmasýn bu dünya için zavallý ceninlerim
anne ay’a söyledim
benim için sana el sallýyor her gece
saat tam oniki de benim için gülümse anne
fulya/aðustos2011