aþk!
boðumlarýmzýýn çözüldüðü o ilk an
yorgun izler býrakan
tenimizde yenilgisi parlayan
çürümüþ kahýr yalnýzlýðý / har nöbetleri
týrnaklarýný kanatan gecelerin biriktiði an
sýrtýný sývazlayan öfkeler
vurgun yemiþim sende
aklýmý aklýna devþiremediðim an
o ilk heves denilen zaman
ah gibi!
vefa enkazý suretler
içimize ay düþüren
güz aþýðý bir adam
sayýkladýðý yaralar vardý
can kývrýmlarýnda merhemine iliþen
kendi katlini kendi ilan eden
ferman acýlar vardý
kapý eþiðinden görünüp / içeriye girmeyen
yoksulluklar vardý akþamüstü kesiðinde
aksine payidar kalan sanrýlar
yaðdý aþk!
suya yansýdý çentik lekesi
uzayan hayallerin ayrýntýlý kanamasý
limitsiz yalpalamalar
rüzgar aðladý kýrýlýrken
kumlar eserken sýzladý
týknaz nefes / kesildiði an
daraldýðý yerden çaðladý beden
yýkýntýlar arasýnda çerçevelenen resimler
uluorta küsen kimsesizliðinde
bir yüklem ezgisi
dev bir suskunluk mýrýldandý kadýn
adý kýrbaçlarda devrilen
gül yanýðý
en sonra çoðaldý aþk
kendini öldürdüðü vakit
inledi kalp Zühre’nin saçlarýnda
köklerini saldý topraða
dünün gölgesinde
yarýna bereketli
ay zemheri / d/oku beni!
yongalarýmdan yont beni
el yordamý kekemeliðinde
boþluklarýna sar beni
ruhundan kýr beni
düþ yakamdan kendine ey aþk!
yaðmala beni!
sýnama kýyametimi
ah! yokluðun
gölgelerce kaçtýðým ýþýk düþümü
incinmiþim
yollarým sen kokuyor
adýmlarca mezarlarýmý kazdýðým aþk
daðýlýp çoðal aksim gibi siluetimde
sesleniyorum sana yirmidokuz harf
üçyüzaltmýþbeþ hece
hicran yüzlü kadýným
bu terk ediliþi hak etmedin
kendini kendinden geçmiþ bedenler
yarým aralýk býrakýlan
gördüðünden fazlasý deðil
intihar kesiði bu
karýþma bana aþk!
sandýðýndan derin bu çukur
fulya/aðustos2011